Uzun Hikaye -3-

Bir anda bir gölge belirdi önünde. Öyle dalmıştı ki deftere bir anda irkildi, kaldırdı kafasını. Halbuki ne kadar adapte olmuştu, çizdiği ağacın sayısızca yaprağını çizip kafasındaki tüm sorunları silip atmaya. Onu en rahatlatan şeydi bu. Tek tek yapraklar yapıp özenle dallara yerleştirmek sanki dünyanın en önemli işiymiş gibi incelikle yapardı bunu.

Önünde duran kişi meşhur haberci Hilaldi. Elinde minik bir not kağıdı, sallayıp gülüyordu. Anlamadı Aslı önce, "o ne" bakışı attı. Hilal eğilip "Murat gönderdi" diyince yine deli gibi atmaya başladı kalbi. Refleksle bi anda kafasını onun oturduğu sıraya çevirdi. Ahhh o bakışlar... Yaktı geçti sanki gözlerinden kalbine...

Aldı kağıdı, derin nefes aldı. Yavaşça katlarını açtı. "Artık konuşmanın zamanı gelmedi mi?" Tek cümle ama sayfalarca yazılmıştı sanki. Tekrar tekrar okudu. Sonra katladı koydu defterinin arasına. Cansu geldi o sırada, anladı arkadaşının halinden birşey olduğunu. Hocanın gelmesiyle yarım kaldı soramadı. Ama o ders boyunca Murat bir an bile gözlerini ayırmadı Aslı'dan ve Cansu da casusluk yapıp her an "bakıyor bakıyor" diyip gülüp durdu.

Ders bitti, arka sıradaki arkadaşına birşey sormak için arkasını döndü. Tekrar kafasını çevirdiğinde bir çift gözle kesişti yine bakışları. Baktı, ne diyeceğini bilemedi. "Bahçede bi tur atalım mı?" dedi Murat. "Olur" dedi Aslı. Kalktı, yanyana çıktılar kapıdan. Kafasında binbir soru; ne konuşacaklardı, ne cevap verecekti, nasıl davranması gerekiyordu, ne hissediyordu? Bilmiyordu... Merakla bekliyordu sadece...


Devamı...
Uzun Hikaye -4-

Öncesi için...